Hoe wordt oew wereld as ge getroffe  wordt dur dementie of alzheimer. Dur dè ik ok wè vergeetechtig wor (vèèn ik zelf) denk ik ur weleens over nao hoe ik, as ik dement zou worre, me zal gedraoge. Ik denk dek vur mun medemensen nie gemak zal zen, omdè ik nogal ongeduldig ben en dan knorrig wor as ze me nie begrèèpe. Ik weet dè onze pa op laotere  leeftèèd ok dement werd en ik kende um niemer, ut was niemer de pa die schôôn kon vertelle over vruuger, verhaole over dun oorlog, over zun jonge tèèd, de schôônheid van de natuur. Hij werd nukkig en ut was vur ons moeder gin pretje om ur de hille dag meej te huize. Dè merkte we, as we  op bezuuk kwaame  en dan waare we dur mistal mar un paor uurkus. Durrum naame we ons moeder dikwijls mee om dè spanningsveld te ontvluchten.

Ze  wies dettie er zelf niks aon kon doen,mar ge moest er wel de hele dag mee leve, ge wiest  ok dettie nie mende wettie soms riep, mar ut wer wel gezeed. Toen onze pa dood ging (hij is tachtig geworre) zeej ik dikwijls: ‘nou ik hoop dè ons moeder nog we rustige jaore mag meemaoke’ en dè heej ze gemoge; ze is negenentachtig geworre.

Ik heb ok hil veul respect vur mensen die in die zorg werke, al heurde soms ok weleens andere verhaole. Mar ik denk dè  dè ligt aon ut personeelstekort, en de druk die dè meebrengt.

Ik heb un tèèd geleje Adelheid Roose meej dur demente moeder bezig gezien. Zij deej irst dur moeder ok alteed mar verbetere as ze iets fout deej. En daor was ze meej opgehouwe, van toen af aon  ging ze dur in meej. En ze bemerkte daor zô’n schoonheid in. Soms – vertelde ze – was  dur gezicht un verhaol wè niemand verstond. Van toen af lachte ze saome  hil we af.

Nouw is ieder mens die dement is nie ut zelfde, ut zal ok wel meespelen wè vur leve ge gehad het.

De vader van Theo die was alsmar meej dun oorlog bezig en wilde mar dè moeder mee ging om de Duitsers te ontvluchten. ‘Kom mee, ze schiette  oew dood’ riep ie alsmar. En moeder, die hil slecht loope  kon ging in zen beleving nie meej. Nou ik kan oe zegge dè dè ok gin pretje was. Daor moeste medicijnen en un korte opvang op de PAAZ-afdeling aon te pas komen om moeder tot rust te laote kome.

Ja zo ziedde degge hil dankbaar meugt zen as ge gezond meugt blèève.

Ik had op de site van Biest eu gezeet dek wel wirris ne collum wô schrèève,nou hie issie dan.

Wanneer ik weer terug kom weet ik nie,want dees word vrijheid blijheid.

De groete uit de Biest van Demente Dora

Houdoeeeeeeeeeeeeeeee.