Auteur: lennart

Maar wat doet zo’n overblijfkracht nu precies? Volgens interim directeur Ester de Bruijn gaat het met name om toezicht houden op het schoolplein tijdens de pauze van 12.15 tot 13.15 uur. “Het is belangrijk dat alle kinderen gezellig kunnen spelen. Dat gaat meestal prima, maar het is toch fijn als er toezicht is en als iemand kan ingrijpen als dat nodig is”. Een overblijfkracht staat er overigens niet alleen voor. Het werk wordt altijd in tweetallen uitgevoerd. “Het is samen makkelijker om toezicht te houden en bovendien is het natuurlijk ook veel gezelliger.” vertelt Esther. “En bovendien kan de overblijfkracht altijd nog de hulp inschakelen van één van de leerkrachten als dat echt nodig is. Gelukkig is dat niet zo vaak het geval. Bovendien luchen niet alle kinderen op hetzelfde tijdstip maar in twee groepen. Elke groep speelt een half uur buiten en zo is het dus nog makkelijker om overzicht te houden.”

Overblijven gebeurt op alle dagen (ma, di, do, vr) met uitzondering van de woensdag. Dit is nog steeds (zoals al lang) een vrije middag voor de kinderen en dus is overblijven dan niet nodig. Op de vraag waarom mensen graag overblijfkracht zijn antwoord Esther: “Het is gewoon een hele leuke klus. Je leert veel van de Biestse basisschoolkinderen veel beter kennen dan dat je normaal doet. Bovendien krijg je als overblijfkracht per keer een vrijwilligersvergoeding van €10,-. Dat is voor de overblijfkrachten natuurlijk niet de belangrijkste reden om het werk te doen, maar het is toch mooi meegenomen.”. Op de vraag of het altijd koek en ei is op het schoolplein antwoord Esther lachend:  “Nee er zitten er natuurlijk af en toe ook wel wat bij die wat ondeugend zijn of kattekwaad uithalen. Maar wie terugdenkt aan z’n eigen lagere schootijd zal wellicht ook nog wel eens met veel plezier terugdenken aan een apenstreek die ze zelf hebben uitgehaald. Kinderen moeten in een veilige omgeving kunnen leren en ook kunnen ontdekken wat wel en niet kan. Daar doen we met de leerkrachten elke dag onze stinkende best voor en het is ontzettend fijn dat onze overblijfkrachten ook aan dat stukje ontwikkeling kunnen bijdragen.”

Bent u benieuwd of het overblijven iets voor u is? Wilt u een dagje meekijken of heeft u nog meer vragen? Loop dan even binnen op De Vlinderakker, dan helpen we u graag. U kunt ook mailen naar Ester de Bruijn (waarnemend directeur): e.debruijn@stichtingsamenwijs.nl

Wie weet tot ziens op De Vlinderakker!

Voor veel van de jonge plukkers was dit de eerste keer dat zij bramen gingen plukken. En alhoewel de bramenstruiken af en toe aardig konden prikken en er nog maar een beperkt aantal rijpe bramen te vinden was, keerde de groep na een uurtje plukken toch met heel wat fruit terug naar Ome Toon.

Onder het toeziend oog van een van de deelkastbeheerders, Annelies van de Wouw werd de oogst schoongemaakt en klaargemaakt voor verdere verwerking. Daarna ging ‘jamchef’ Rina met de kinderen aan de slag om de Biestse oogst om te toveren tot heerlijke huisgemaakte Biestse jam. Uiteindelijk leverde dat natuurlijk een aantal potjes op om mee naar huis te nemen, maar zeker ook nog zo’n 20 potten voor in de deelkast.

Uiteraard gebeurde dat pas na een strenge kwaliteitscontrole door een deskundig panel van jamproevers. Het oordeel was unaniem: Die Biestes Bramenjam is LEKKER!

Wat is een deelkast?
Het idee van een deelkast is ontstaan tijdens de brainstorm op de vorige jaarvergadering van de dorpscooperatie. Annelies van de Wouw en Patricia Peeter vonden het zonde dat zoveel ‘Biestse oogst’ verloren ging (bijvoorbeeld fruit uit eigen gaard of groente uit eigen moestuin) en opperden om deze oogst tijdens een ontmoetingsactiviteit te verwerken en beschikbaar te stellen. Dat plan is echter op de plank blijven liggen. Het kwam echter weer boven toen ook het Biestse Repair café werd opgezet. Bij het Repaircafé staat duurzaamheid ook hoog in het vaandel en worden spullen die nog gerepareerd kunnen worden gered van de vuilnisbelt. Omdat op dat moment toch gezocht moest worden naar fondsen, werd de deelkast daarin gelijk meegenomen. Uiteindelijk werd het project financieel mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van Stichting Annetje van Puijenbroek.

De deelkast is overigens niet alleen een plek om (lang houdbaar) voedsel zoals jam en appelmoes te delen, maar ook andere zaken zoals (lees)boeken, puzzels en gezelschapsspellen, stekjes en plantenzaden uit eigen tuin, handwerkproducten zoals wanten en sjaals, etc. Spullen uit de kast mogen  door iedereen meegenomen worden. Wie er blij mee is en een een klein bedrag kan missen, kan een donatie doen via de QR code in de kast. Met alle bijdragen wordt gezorgd dat de kast gevuld blijft.

Om te voorkomen dat het een troep wordt in de kast, zijn er wat spelregels opgesteld. Zo is het de bedoeling dat je maximaal 2 van dezelfde artikelen uit de kast meeneemt zodat iemand anders ook mee kan delen. Ook zijn er een aantal deelkastbeheerders aangesteld die aanspeekpunt zijn om iets in de kast te zetten. Zo zorgen zij er bijvoorbeeld voor dat er geen kort houdbare producten in de kast komen.

100% Biestse ambacht gemaakt door vrijwillirs
Het was overigens nog een flinke klus waar flink wat vakmanschap voor was vereist om de kast in elkaar te zetten. Vrijwilliger Rinus van de Sande wist het te klaren. Hij bouwde een prachtige vakkenkast in de stijl van de kast van bezoekerscentrum Buitengewoon. Fraai detail daarbij is dat de kast niet zomaar een vorm heeft, maar op het oog doet denken aan een boom. Ook de oude aanmeerpaal die altijd te vinden was in de hal van Ome Toon (ooit geschonken door de pinnekleuvers), is in de kast verwerkt en vormt als het ware de ‘stam’ van de kast.  Een echt unieke kast en een stuk vakwerk van Biestse makelij. Wel kreeg de stichting hulp van Manon van Hoof van Staalidee.nl uit Hilvarenbeek bij het graveren van de spreuk ‘Van delen wordt niemand arm’ en de namen van bouwer en sponsoren.  Met de installatie van de TV met informatie over de kast en Café Ome Toon, geinstalleerd door Erik van de Pas, was de kast compleet en klaar voor ingebruikname.

Kom naar de Ingebruikname en Biestse Bramenjam wandeling
De kast wordt op zondagochtend 20 augustus om 10.30 uur officieel in gebruik genomen. Iedereen die benieuwd is geworden is van harte welkom om een kijkje te komen nemen. Voor koffie en thee met wat lekkers wordt gezorgd en … iets meenemen uit de kast mag natuurlijk ook!

Om te zorgen dat de kast ook meteen wordt aangevuld, wordt onder leiding van een aantal gidsen aansluitend een wandeling georganiseerd voor de hele familie. De wandeling voert langs de beste Biestse bramenplukplekjes. De Bramenoogst wordt vervolgens bij terugkomst verwerkt tot bramenjam. Om mee te nemen en wat teveel is gaat regelrecht de deelkast in. Wie mee wil doen met de Biestse Bramenjam wandeling wordt gevraagd dat even te laten weten door een berichtje te sturen naar info@welgement.nl zodat de stichting een inschatting kan maken hoeveel potjes en jamsuiker er moet worden ingeslagen.

Vorige week zijn er plotseling nieuwe straatnaambordjes verschenen in de Biest, bij straten waar er nog geen waren. Dat zit zo. Een jaar of acht geleden vroeg de gemeente aan de Heemkundige Kring om zo mogelijk de oude straatnamen op te zoeken bij de circa 90 openbare zandwegen waarvan nog geen naam voorkomt in de administratie van de gemeente en waar dus geen bordjes bij staan. De gecombineerde adviescommissie Straatnamen en de werkgroep zandwegen zijn direct aan de slag gegaan, en ze hebben circa 50 oude namen gevonden. Dit project bleef op de plank liggen, mede omdat de Heemkundige Kring vroeg om er dan ook bordjes bij te plaatsen. Het huidige college heeft er nu werk van gemaakt. Er zijn 10 zandwegen gekozen – in elke kern 2 – waar op proef nieuwe bordjes bij geplaatst worden. En dat is afgelopen vrijdag dus gebeurd.

In Biest-Houtakker zijn 2 zandwegen gekozen die iedereen wel kent. Dat zijn de Bundersweg, van de Biestsestraat bij de camping naar de Gemeintesdijk, en de Blekstraat van de Klein-Westerwijkse straat naar de Akkerstraat.

Wij zijn bijzonder ingenomen met de bordjes die de gemeente gekozen heeft, een beetje kleiner dan de gewone straatnaamborden, en donkerder van kleur.

Daarom , laat ons duidelijk dit mooie fietspad langs het kanaal  luidkeels inzingen. En dat gebeurde ook. :  Zangkoor ” De Bonte Kakelkippen” beet het spits af bij de eerste picnictafel met het lied  “Als Brabander ben ik geboren”.. En dan verder naar de tweede tafel met het lied “Hé goade mee ” van Gerard van Maasakkers. Aan de derde tafel zat Cees Priems, onze Biestse Troubadour met de zachte G , al op ons te wachten met het “Brabants Volkslied”  Brabant van Guus Meeuwis. En natuurlijk kon ook het “Biests Volkslied” De Biest mun dörpke van Dorus ( Theo de Graaf) niet ontbreken. En aangezien we intussen bij de haven waren aangeland bracht het “Roos Trio” de meezinger van Vader Abraham ten gehore. Zo was een aantal kilometers fietsen een feest. Een fantastische middag !   Die natuurlijk werd afgesloten met een verfrissende drank bij de Gulle Brabander.. hoe Brabants wil je ’t hebben…?

Oorlog waar dan ook is vooral voor kinderen een vreselijke gebeurtenis. Dat is ook zo voor kinderen uit Oekraïne. Zij wonen nu in Diessen op de Nieuwe Erf en hebben daar een veilige plek gevonden. Maar toch denken ze vaak aan thuis, aan vriendjes en vriendinnen die nog wel in Oekraïne wonen. Natuurlijk zijn er ook veel momenten dat ze naar school gaan of ergens druk mee bezig zijn waardoor het fijn is. Sommige kinderen verstaan en spreken al Nederlands, dat is knap want ze zijn hier pas een jaar. Nederlandse kinderen denken ook vaak aan hoe het voor hen is om hier te zijn en hoe het in Oekraïne is. Het liefst wil iedereen dat er geen oorlog is. Nergens op de wereld. Daarom hebben kinderen uit Biest-Houtakker samen met de Oekraïense kinderen een bloemenveldje aangelegd.

Aan de Beverstraat bloeien binnenkort bloemen voor de vrede. Langs het zandpad aan de rand van de Gooren is een strook van 60 meter lang waar de kinderen bloemenzaadjes hebben uitgestrooid. Het zou mooi zijn dat de oorlog voorbij is als alle bloemen bloeien. Het is ook wel een bijzondere plek waar het bloemveldje is, want vroeger liep daar een processie pad. Als er veel zieke mensen in het drop waren liep ze in optocht biddend over het zandpad van de Beverstraat naar de Mariakapel van de Voort. En soms werden mensen beter. Processies zijn er niet meer over het pad maar er is daar nu wel een bloemenveldje. Het zou wel fijn zijn als de bloemen gaan helpen bij het stoppen van geweld en de oorlog. Misschien moet je daar ook wel  voor bidden.

Hoezo..?  De intocht van Sinterklaas rond Pinksteren..?  Met de stoomboot op het Kanaal…? Dat is toch wel een raar verhaal midden in de zomer… Toch..?

Dat klopt, maar we hebben het nu niet over de komst van de Goede Sint, maar we willen vooral de aandacht voor het 100-jarig bestaan van het Wilhelmina Kanaal. Er staan namelijk een aantal activiteiten op het programma rond de viering van de honderdjarige waterweg van Biest-Houtakker naar Haghorst. Natuurlijk is het kanaal langer dan genoemd stukje, maar omdat we daar tegenaan wonen willen het precies hier over hebben. En meteen maar de vraag die de organisatie aan U stelt : Misschien heeft U nog ergens in een schoenendoos (oude) foto’s liggen van iets wat met het kanaal te maken heeft. Of U kent nog mooie verhalen omtrent het kanaal. Wij zijn er zeer benieuwd naar. 

Mocht U zo’n mooie foto hebben… even in ’n envelop steken, uw naam en adres vermelden en in de brievenbus op Hoefpad 13 stoppen. De foto wordt dan gedigitaliseerd en aan U terugbezorgd . Digitaal kan ook natuurlijk: mail dan naar petruskuijpers@gmail.com   Wij zijn zeer benieuwd wat er hier en daar nog aan waardevolle herinneringen in dozen of albums ligt. Wacht er niet mee, maar doe het meteen. Graag.

Gewapend met kwast en verf is vanavond  door stichting Wel Gement een start gemaakt aan de realisatie van het Brabants zangfietspad. Het project, dat in het kader van het 100 jarig bestaan van het Wilhelminakanaal wordt opgepakt, tovert een stuk van het fietspad tussen Biest-Houtakker en Haghorst om tot een route waarop je luidkeels mag zingen. Ter inspiratie worden op de 5 picknick tafels op de route songteksten aangebracht van echte Brabantse klassiekers. 

Zangfietspad
Het idee van een zangfietspad is niet nieuw. Kunstenaar Mapije verzon het concept al in 2013

omdat ze merkte dat maar liefst 75% van de mensen wil zingen op de fiets, maar dat vaak niet doet omdat er andere weggebruikers zijn die dat ‘vreemd’ zouden vinden. Onzin volgens Mapije die daarmee een statement wil maken ten aanzien van ‘onbenullige schaamtes’. 

Nieuw bij het Brabants zangfietspad is echter dat fietsers niet alleen uitgenodigd worden om te zingen, maar bij voorkeur een echte Brabantse klassieker ten gehore te brengen. Of dat nu een lied is van Corrie Konings of Rene Schuurmans, maakt niet uit. Ter inspiratie worden delen van de songtekst van een aantal echte Brabantse klassiekers op de vijf betonnen picknicktafels aangebracht. Zo gaat het excuus “ik weet echt niets te verzinnen om te zingen” dus in ieder geval niet meer op. 

Het project is een idee van Stichting Wel Gement en wordt met hulp van vrijwilligers, gemeente Hilvarenbeek en het bedrijfsleven geraliseerd. De weerbestendige lak wordt gesponsord door Driessen verf, de mallen voor de songteksten zijn gemaakt door Staalidee.nl en het spuitwerk wordt gedaan door Kai van de Wouw van VDW productions. En zo maken vele lokale handen ook hier weer licht werk. 

Opening
Het duurt nog even voordat alle puntjes op de i staan, maar op Zaterdag 17 juni wordt het fietspad feestelijk geopend. Om 15.30 uur kan iedereen die dat leuk vindt meefietsen en vooral zingen tijdens de ingebruikname van het fietspad. De openingsceremonie start op de hoek van de Wilhelminadijk en de Lage Hagorst te Haghorst. Vanaf daar zullen de aanwezigen per fiets richting Biest-Houtakker trekken. Uiteraard wordt bij de vijf picknickbanken een korte stop gemaakt om samen met Biests en Haghorsts zangtalent de betreffende Brabantse klassieker ten gehore te brengen. Uiteindelijk wordt de fietstocht afgesloten in de Biestse haven nabij de Gulle Brabander.  

Wat betreft stichting Wel Gement is dit pas het begin. Immers: “hoe mooi zou het zijn als we de route nog verder uit zouden kunnen breiden. Er zijn nog plekjes genoeg langs de route voor nieuwe songteksten en bovendien zijn er voldoende Brabantse klassiekers die echt nog een plekje verdienen.”